ជារៀងរាល់ឆ្នាំ កសិផលមួយចំនួន ដូចជា ផ្លែល្ពៅ ដំឡូងមី ពោត និងកសិផលកសិកម្មផ្សេងៗទៀត ត្រូវបានចាក់ធារ គរទុកចោលតាមផ្លូវ ក្នុងចម្ការ តាមផ្សាររង់ចាំឈ្មួញមកប្រមូលទិញ ជាមួយនឹងក្តីរំពឹងថា តម្លៃនឹងសមរម្យ។
ផ្ទុយទៅវិញ ការរំពឹងទុកអស់ទាំងនេះ តែងតែមិនសមតាមបំណងរបស់កសិករខ្មែរ។ ផលិតផលកសិកម្មខ្មែរភាគច្រើន ពឹងផ្អែកតែលើឈ្មួញពីប្រទេសថៃនិងវៀតណាម មកទិញ។
កសិករខែ្មរសំណូមពរដល់រដ្ឋាភិបាលឲ្យជួយផ្តល់ព័ត៌មានទីផ្សារឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយដល់ប្រជាកសិករ ដោយប្រាប់ថា ផលិតផលណា ដំណាំណា មានទីផ្សារ មានតម្រូវការ និង ជួយផ្តល់បច្ចេកទេសដាំដំណាំវិលជុំ និងបែងចែកពេលវេលាដាំដុះ ដើម្បីកុំឲ្យមានតម្រូវការលើស និងកុំឲ្យឈ្មួញដើរក្រឡុកទីផ្សារ។ បញ្ជូនអ្នកបច្ចេកឲ្យមានតាមឃុំ ផ្តល់បច្ចេកទេសពិតប្រាកដដល់កសិករ កុំឲ្យគិតតែបង្រៀនប្រជាពលរដ្ឋពីការប្រើប្រាស់ជីរបស់ក្រុមហ៊ុន។
👉 គួរអាន ! បញ្ហាខ្វះទីផ្សារបង្ខំឲ្យកសិករខ្មែរបោះបង់ចោលកសិកម្ម ចាកចោលស្រុកកំណើត?
កន្លងមក មន្ត្រីក្រសួងពាណិជ្ជកម្មបានទទួលស្គាល់ថា កសិករកំពុងខ្វះខាតនូវព័ត៌មានពិតអំពីទីផ្សារ។ ពួកគាត់តែងតែជឿឈ្មួញកណ្តាលថា ដាំដំណាំនេះមានទីផ្សារល្អ មានតម្លៃថ្លៃ ប៉ុន្តែ ធាតុពិត នៅរដូវប្រមូលផលម្តងៗ ឈ្មួញបានបន្ទាបតម្លៃ ដោយអះអាងថា គ្មានទីផ្សារទៅវិញ។ បញ្ហាត្រង់នេះ ក្រសួងពាណិជ្ជកម្មខ្លួនឯងក៏ទទួលស្គាល់ថា ក្រសួងមានចំណុចខ្វះខាតនូវការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានស្តីពីទីផ្សារកសិផលនេះដែរ។
មន្ត្រីអង្គការសេដាក បានលើកឡើងថា ប្រជាកសិករនាំគ្នាដាំច្រើន ដោយភ្លេចគិតអំពីទីផ្សារ លក់មិនចេញ ធ្លាក់ថ្លៃ ជំពាក់គេ ដែលធ្វើឲ្យពួកគាត់ឈានទៅរកការធ្វើចំណាកស្រុក និងធ្ងន់ធ្ងរមែនទែន អាចនឹងលក់ដីរបស់ពួកគាត់តែម្តង។ ដូច្នេះ ព័ត៌មានអំពីទីផ្សារគឺសំខាន់និងចាំបាច់បំផុត ដែលពួកគាត់ត្រូវតែដឹង។
ក្រសួងកសិកម្ម និងក្រសួងពាណិជ្ជកម្មគួរបង្កើនការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានអំពីទីផ្សារ និងផែនការ ដល់ប្រជាកសិករឲ្យបានច្រើនជាងនេះ។
ក្រុមអ្នកជំនាញនៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម បានអះអាងថា បញ្ហាដែលដាំបានផលហើយ មិនដឹងជាទៅលក់នៅឯណា ឬគ្មានទីផ្សារ ឬលក់ថោក ឬដាំមិនបានផល ដោយសារខ្វះបច្ចេកទេស ខ្វះប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តស្រោចស្រពទាំងអស់នេះហើយ ទើបធ្វើឲ្យប្រជាកសិករមួយចំនួន លះបង់ការងារជាកសិករ ដាំដុះបន្លែបង្ការ ទៅធ្វើអ្វីផ្សេងៗ រួមទាំងជាកម្មករចំណាកស្រុក។ ចំណុចទាំងអស់នេះហើយ ដែលបើកឱកាសពេញដៃក្នុងការនាំចូលបន្លែ ផ្លែឈើមកពីប្រទេសជិតខាង មួយថ្ងៃៗរាប់រយតោន។
តាមការសិក្សាពីក្រុមអ្នកជំនាញមកពីមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាគោលនយោបាយបានបង្ហាញថា កម្ពុជាត្រូវចំណាយទឹកប្រាក់ប្រមាណជាង ២០០លានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំៗ លើការនាំចូលបន្លែពីប្រទេសជិតខាង ភាគច្រើន នាំចូលពីប្រទេសវៀតណាមនិងថៃ។ ប្រទេសកសិកម្មមួយនេះ ត្រូវការនាំចូលបន្លែដល់ទៅជិត ៤០០តោនក្នុងមួយថ្ងៃ ស្មើនឹងជាង ១៤ម៉ឺនតោនក្នុងមួយឆ្នាំដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការក្នុងស្រុក។
ជុំវិញនឹងការនាំចូលបន្លែដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់បែបនេះ ត្រូវបានរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ ទទួលស្គាល់ថា វាជាការពិត។ ឯកឧត្តម វេង សាខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងទេសាទ តែងតែលើកឡើងបា្រប់អ្នកសារព័ត៌មានយ៉ាងច្បាស់ថា លំហូរនៃការនាំចូលបន្លែច្រើនបែបនេះ មិនមានន័យថា កម្ពុជាគ្មានសមត្ថភាពដាំបន្លែដោយខ្លួនឯងបាននោះទេ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់គឺកត្តាតម្លៃអគ្គិសនីខ្ពស់ ដែលធ្វើឲ្យថ្លៃដើមនៃការផលិតមានតម្លៃថ្លៃ រហូតមិនអាចផលិតខ្លួនឯងបាន ត្រូវបង្ខំចិត្តធ្វើការនាំចូលច្រើនបែបនេះ។
ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងបញ្ហាខាងលើនេះដែរ រដ្ឋាភិបាលបានចាយថវិកា ២០លានដុល្លារក្នុងកម្មវិធីជំរុញផលិតកម្មស្បៀងឆ្នាំ២០១៦–២០១៨ ដំណាក់កាលទី១ ដែលក្នុងនោះ ថវិកាមួយចំនួននឹងផ្ដោតទៅលើការពង្រឹងផលិតកម្មបន្លែក្នុងប្រទេសកម្ពុជាតែម្តង។ នេះបើយោងតាមមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាគោលនយោបាយ (CPS)៕
© 2024 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់បែបយ៉ាងដោយ ខេមបូណូមីស។ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ ឬផ្សាយបន្ត សូមទាក់ទងមក អ៊ីម៉េល sothea[at]cambonomist.com ឬទូរស័ព្ទលេខ 089 777 076។
