«ដំណោះស្រាយជាមូលដ្ឋានចំពោះបញ្ហាប៉ាឡេស្ទីន គឺនៅក្នុងការបង្កើតរដ្ឋប៉ាឡេស្ទីនឯករាជ្យមួយ ដោយផ្អែកលើព្រំប្រទល់ឆ្នាំ១៩៦៧ ដោយទីក្រុងហ្សេរុយសាឡឹមខាងកើតជារដ្ឋធានីរបស់ខ្លួន»។ នេះបើយោងតាមការថ្លែងឡើងរបស់លោក ស៊ី ជីនពីង ដែលបានចុះផ្សាយដោយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរដ្ឋចិន។ លោក ស៊ី បានប្រាប់លោកម៉ាម៉ូដ អាប់បាស (Mahmud Abbas) ប្រធានាធិបតីរដ្ឋប៉ាឡេស្ទីន នៅឯសាលប្រជាជនចិនក្នុងទីក្រុងប៉េកាំងថា «ចិនតែងតែគាំទ្រយ៉ាងមុតមាំនូវបុព្វហេតុដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់ប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីនក្នុងការស្តារសិទ្ធិជាតិសាសន៍ស្របច្បាប់របស់ខ្លួនឡើងវិញដែរ»។
ប្រមុខអាជ្ញាធររដ្ឋប៉ាឡេស្ទីននឹងនៅទីក្រុងប៉េកាំងរយៈពេលបីថ្ងៃ ដោយលោកសង្ឃឹមថា ចិននឹងជួយគាំទ្ររដ្ឋខ្លួន ក្រោយពីបានបរាជ័យក្នុងការជួបជាមួយមន្ត្រីអាមេរិកអំឡុងពេលកិច្ចប្រជុំមហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិកាលពីឆ្នាំមុន។ កាលពីសប្តាហ៍មុន រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអាមេរិក លោកអាន់តូនី ប្លីនេខេន (Antony Blinken) បានសន្យាបន្តការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ចំពោះសន្តិសុខរបស់អ៊ីស្រាអែល និងដំណោះស្រាយចំពោះជម្លោះអ៊ីស្រាអែល-ប៉ាឡេស្ទីន។ ប៉ុន្តែលោកបាននិយាយថា ការពង្រីកការតាំងទីលំនៅរបស់ជនជាតិជ្វីហ្វ នឹងក្លាយជាឧបសគ្គដល់សន្តិភាព។
ក្នុងជំនួបនៅរដ្ឋធានីប៉េកាំងនោះដែរ លោកស៊ី ជីនពីង មេដឹកនាំកំពូលចិន ក៏បានបញ្ជាក់សាជាថ្មីចំពោះការគាំទ្ររបស់ចិនដើម្បីឱ្យអាជ្ញាធរប៉ាឡេស្ទីនក្លាយទៅជាសមាជិកនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ហើយប៉េកាំងនឹងបន្តនៅជាមួយភាគីប៉ាឡេស្ទីនក្នុងវេទិកាពហុភាគីផ្សេងទៀតផងដែរ។ កាលពីពេលកន្លងទៅ អាមេរិកតែងជំទាស់ ចំពោះសមាជិកភាពរបស់រដ្ឋប៉ាឡេស្ទីនក្នុងអង្គការសហប្រជាជាតិ ដោយថាវានឹងរារាំងកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពជាមួយអ៊ីស្រាអែល។
អត្ថបទគួរអាន
យ៉ាងណាមិញ មេដឹកនាំទាំងពីរកាលពីថ្ងៃពុធក៏បានប្រកាសអំពីកិច្ចព្រមព្រៀងភាពជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រ និងចុះហត្ថលេខាលើឯកសារកិច្ចសហប្រតិបត្តិការទ្វេភាគីមួយចំនួន។ ក្នុងនោះរួមមាន «កិច្ចព្រមព្រៀងសហប្រតិបត្តិការសេដ្ឋកិច្ច និងបច្ចេកវិទ្យា កិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការលើកលែងទិដ្ឋាការទៅវិញទៅមកសម្រាប់លិខិតឆ្លងដែនការទូត និងកិច្ចព្រមព្រៀងមិត្តភាពរវាងទីក្រុងអ៊ូហាន និងទីក្រុងរ៉ាម៉ាឡារបស់រដ្ឋបាលប៉ាឡេស្ទីននៅតំបន់ West Bank ផងដែរ»។
មែនទែនទៅ មេដឹកនាំក៏ដូចជាប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីននៅតែបន្តស្វែងរកការភ្ជាប់ទឹកដីមកវិញ ពោលគឺទាមទារមកវិញនៃតំបន់ West Bank ហ្កាហ្សា និងហ្សេរុយសាឡឹមខាងកើត ដែលជាទឹកដីដែលអ៊ីស្រាអែលកាន់កាប់ក្នុងសង្រ្គាមមជ្ឈិមបូព៌ាឆ្នាំ ១៩៦៧។ ក្រោយមក អ៊ីស្រាអែលបានដកទាហាន និងអ្នកតាំងលំនៅចេញពីតំបន់ហ្កាហ្សាក្នុងឆ្នាំ ២០០៥ ប៉ុន្តែនៅតែបន្តពង្រីកការតាំងទីលំនៅនៅតំបន់វេសប៊ែង ហើយហៅក្រុងហ្សេរុយសាឡឹមថា ជារដ្ឋធានីដែលមិនអាចបំបែកជារៀងរហូតរបស់អ៊ីស្រាអែល។ ការប៉ះទង្គិចគ្នាគឺនៅបន្តមានជាហូរហែររវាងកងកម្លាំងអ៊ីស្រាអែល និងប្រជាជនតស៊ូប៉ាឡេស្ទីននៅតំបន់ហ្សេរុយសាឡឹម ដែលបង្កឱ្យការរបួសនិងបាត់បង់ជីវិត។
ទោះយ៉ាងណា អ្នកវិភាគនិយាយថា ការបែកបាក់ផ្ទៃក្នុងរបស់ប៉ាឡេស្ទីនបានបង្កជាឧបសគ្គមួយទៀតសម្រាប់ការចរចារសន្តិភាព។ ចលនាហាម៉ាស់អ៊ីស្លាមដែលគ្រប់គ្រងតំបន់ហ្កាហ្សាបានស្បថនឹងកម្ទេចរដ្ឋអ៊ីស្រាអែល ទើបចូលតុចរចា ខណៈដែលអាជ្ញាធរប៉ាឡេស្ទីនគ្រប់គ្រងដោយលោក អាប់បាស ដែលគ្រប់គ្រងផ្នែកខ្លះនៃតំបន់វេសប៊ែងវិញ បានចរចាជាមួយអ៊ីស្រាអែលជាច្រើនដង តែហាក់មិនបង្ហាញសញ្ញាវិជ្ជមានបន្តិចសោះ៕
